Rolnictwo to branża, która od wieków stanowi podstawę gospodarki wielu krajów. W Polsce jest to sektor niezwykle ważny, a jego znaczenie stale rośnie. Jednakże, w dzisiejszych czasach prowadzenie farmy czy gospodarstwa rolno-hodowlanego wymaga dużo pracy i nakładów finansowych. Dlatego warto poznać kilka sposobów na zwiększenie swoich dochodów.

Najlepszym sposobem na przygotowanie się do nadchodzącej zimy jest nawożenie upraw. Pszenica ozima potrzebuje dodatkowego uderzenia, aby nie tylko przetrwać, ale także wyprodukować więcej niż oczekiwano. Jeśli uprawiasz to zboże w domu, upewnij się, że w zasięgu ręki nie ma chwastów ani innych niepożądanych roślin przed zastosowaniem składników odżywczych, aby nie konkurowały z naszymi i nie obniżały ich skuteczności. Dodatkowo powinniśmy zawsze śledzić lokalne warunki pogodowe, ponieważ mogą się one dość znacznie różnić w zależności od miejsca zamieszkania – co oznacza, że każde pole będzie prawdopodobnie wymagało nieco innych ilości nawozów.

Jaką rolę w uprawie rzepaku i pszenicy mają mikroelementy? Czy prawidłowy wzrost tych roślin jest bez nich możliwy? Co zrobić, aby lepiej korzystały one z azotu, potasu i fosforu? W artykule przedstawiamy najważniejsze informacje dotyczące mikroelementów dostarczanych rzepakowi i pszenicy.

Do podstawowych, niezmiennych od lat kierunków hodowli pszenicy – zboża o  zasadniczym znaczeniu dla bezpieczeństwa żywnościowego, należy wysoki potencjał plonowania, jakość oraz odporność na stresy biotyczne i abiotyczne. Modyfikacjom jednak ulegają brane także pod uwagę inne kryteria. Tolerancja na niekorzystne czynniki pogodowe oraz agrofagi, a także wysoka jakość są cechami, nad którymi hodowcy pracują ostatnio wyjątkowo intensywnie. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, iż w Europie limitowanie powierzchni wielu gatunków roślin uprawnych, w tym i zbóż, staje się koniecznością. Znaczenie plenności maleje, natomiast wzrasta rola hodowli jakościowej, ściśle powiązanej z hodowlą odpornościową. Wysoka jakość handlowa, odporność na choroby i szkodniki, a także wiatry, grad, niską/wysoką temperaturę, intensywne promieniowanie słoneczne, a zwłaszcza deficyty wody, to podstawowe cele hodowli, jakie stawia sobie większość wiodących firm nasiennych w całej UE.

Od wielu lat obserwujemy znaczący spadek areału uprawy zbóż jarych, zwłaszcza pszenicy. Główną przyczyną takiej sytuacji jest bardzo duża różnica w plonowaniu odmian ozimych i jarych. Znacznie niższe plony odmian jarych są efektem pogłębiającego się deficytu wody oraz brakiem opadów w okresie wiosenno-letnim, na które odmiany jare są mało tolerancyjne. Jednak po doświadczeniach z 2012 i 2016 roku, kiedy znaczna w skali kraju część ozimin wymarzła, plantatorzy zbóż aby zabezpieczyć w wystarczającym stopniu swój przychód szukają alternatyw dla odmian ozimych. Po tegorocznej zimie, a właściwie po krótkim styczniowym spadku temperatur do około -20ºC bez okrywy śnieżnej, który spowodował poważne uszkodzenia ozimin, coraz więcej rolników przychylniej spogląda w stronę odmian jarych. Niestety zboża jare są podatne na susze występujące w naszym kraju, najczęściej na przełomie maja i czerwca. Z powodu braku opadów rośliny ograniczają liczbę wykształconych źdźbeł i w dalszej konsekwencji kłosów, co przekłada się niekorzystnie na wysokość plonu. Czy istnieje zatem jakiś złoty środek?