Słownik rolniczy

Porady dla rolników

Rzepak ozimy - choroby

Choroby grzybowe zagrażają rzepakowi praktycznie w każdej fazie jego rozwoju. Wśród tych najgroźniejszych wymienić można suchą zgniliznę kapustnych, szarą pleśń, czerń krzyżowych czy zgniliznę twardzikową. Szacuje się, że straty spowodowane chorobami grzybowymi co roku sięgają nawet kilkudziesięciu procent. Jak się ich ustrzec? Warto na początku poznać dokładnie ich charakterystykę. Pozwoli to dobrać skuteczne środki zwalczające, które zapobiegną i uchronią przed stratą upraw.

Najczęstsze choroby rzepaku ozimego

Uprawy rzepaku ozimego narażone są na wiele groźnych chorób, których ryzyko wzrasta szczególnie w przypadku mało mroźnej zimy i występowania dodatnich temperatur. Warto poznać charakter najczęściej występujących chorób rzepaku ozimego i ustrzec się przed dotkliwą stratą w plonach.

Sucha zgnilizna kapustnych (Phoma lingam)

To jedna z najczęstszych chorób grzybowych rzepaku ozimego , która występuje na terenie całego kraju. Co gorsze, grzyb odpowiedzialny za powstawanie tej choroby może atakować rzepak na każdym etapie okresu wegetacyjnego. Objawy choroby to pojawienie się na nadziemnych częściach rośliny charakterystycznych, żółtych lub jasno szarych plamek, w których znajdują się zarodniki choroby. Szacuje się, że żywotność grzyba w glebie może sięgać nawet 7 lat. O rozwoju choroby świadczy fakt powiększania się plam, które w następstwie mogą doprowadzić do przedwczesnego dojrzewania rośliny.

Szara pleśń (Botrytis cinerea)

Szara pleśń, podobnie jak zgnilizna kapustnych, może atakować uprawy w ciągu całego okresu wegetacyjnego. Występuje na częściach nadziemnych rośliny, objawiając się w postaci szarobrązowego nalotu grzybni na liściach, strąkach i łodygach. Części rośliny objęte chorobą całkowicie zamierają, stąd na wczesnym etapie okresu wegetacyjnego rzepaku może dojść do całkowitego wymarcia rośliny. Choroba najczęściej rozwija się w okresach zimnej i mokrej pogody.

Czerń krzyżowych (Alternaria spp.)

Choroba ta również atakuje wszystkie części rośliny, i to na każdym etapie okresu wegetacyjnego. Główne objawy to ciemnoszare lub czarne, nieregularne plamy, pojawiające się na liściach i łodygach rzepaku, a często również na łuszczynach. Najczęstszym źródłem infekcji są resztki pożniwne i pozostawiony na polu materiał siewny.

Zgnilizna twardzikowa (Sclerotinia sclerotiorum)

Nie jest to tak powszechna choroba rzepaku ozimego, jak opisane powyżej, jednak w warunkach wilgotnych może być bardzo groźna. Jej objawy to jasne plamy z nalotem grzybni, pojawiające się na łodygach rośliny. Rozwojowi choroby, poza wilgocią, sprzyjają również opadające płatki kwiatowe rośliny, które pozostając u nasady liści lub w rozwidleniach łodyg, stanowią środowisko rozwoju grzyba. Żywotność choroby w glebie może wynosić nawet 10 lat.

Jak zwalczać choroby rzepaku ozimego?

Rozwiązaniem, które pomoże ustrzec się przed stratą plonu, jest odpowiedni dobór środków ochronnych – najlepiej takich, które działają nie tylko interwencyjnie (gdy objawy choroby są już widoczne), ale również zapobiegawczo.

Polecanym preparatem zwalczającym choroby rzepaku ozimego jest Zamir 400 EW – środek grzybobójczy zawierający uzupełniające się substancje aktywne: prochloraz oraz tebukonazol.

W chorobach rzepaku ozimego środek można stosować zarówno w zwalczaniu suchej zgnilizny kapustnych, czerni krzyżowych oraz szarej pleśni (fazy rozwoju BBCH 30 – 39), jak i w przypadku zwalczania czerni krzyżowych, szarej pleśni i zgnilizny twardzikowej (w fazach rozwojowych BBCH 61 – 65). Dzięki swojej uniwersalności, Zamir 400 EW skutecznie zapobiegnie i zwalczy nie tylko choroby rzepaku ozimego, ale również najczęstsze choroby pszenicy ozimej i jęczmienia jarego.

Skuteczność tebukonazolu - substancji czynnej, zawartej w preparacie Zamir 400 EW, wynika z działania układowego, polegającego na przenikaniu substancji aktywnej poprzez tkanki okrywające rośliny.

Poza zdecydowaną reakcją na pierwsze objawy choroby rzepaku ozimego, warto stosować również działania zapobiegawcze. Profilaktyczne stosowanie środka pozwoli ustrzec się poważnych konsekwencji i strat w uprawach, które mogą wynosić nawet 30%

Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć szczególną uwagę na stosowane zwroty wskazujące na rodzaj zagrożenia i symbole ostrzegawcze umieszczone w etykietach oraz przestrzegaj zalecanych środków bezpieczeństwa.

Tematy: